Label: EPR
Format: CD
Barcode: 0608917741025
Catalog number: EPR 110
Releasedate: 07-02-20
Format: CD
Barcode: 0608917741025
Releasedate: 07-02-20
- 4e plaat van Jonas Winterland
- De plaat wordt als boek uitgegeven; naast CD en songteksten ook een verzameling korte teksten van Jonas Winterland
- Singles Laura & Plaats onder de zon (ft. Chantal Acda) werden reeds opgepikt door de nationale radio in België.
- De plaat wordt als boek uitgegeven; naast CD en songteksten ook een verzameling korte teksten van Jonas Winterland
- Singles Laura & Plaats onder de zon (ft. Chantal Acda) werden reeds opgepikt door de nationale radio in België.
Eigenlijk ging Jonas Winterland helemaal geen nieuwe plaat maken. Na drie albums op zes jaar was het tijd om te herbronnen. Even de ruimte nemen om zich af te vragen wie hij was als artiest en – vooral – wie hij wilde worden. Daarom had Jonas doelbewust een sabbatjaar ingelast, zonder interviews of optredens. Het leek hem geen goed idee om meteen een vierde plaat op te nemen: “Ik heb me altijd meer op mijn gemak gevoeld in de beslotenheid van mijn schrijfkamer. Bij de gedachten dat ik onmiddellijk weer in een professionele opnamestudio moest kamperen, draaide mijn maag om.”
Daar is een simpele verklaring voor: Jonas heeft een uitgesproken introvert karakter en gaat slecht om met het moment waarop hij een plaat de buitenwereld instuurt. Zijn songs zijn zo persoonlijk, zo één op één met wie hij is, dat elke vorm van feedback – positief of negatief – haast als een waardeoordeel op zijn eigen ik aanvoelt. Op dat vlak is Jonas niet anders dan eender welke andere authentieke artiest: twijfel is niet alleen de motor, maar ook de enige constante.
Maar het sabbatjaar heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen: Berichten uit de schemerzone is zowel een boek als een nieuwe plaat geworden. In de studio kwam het kruim van de Belgische muziekwereld langs: gitarist Tom Lodewyckx (K’s Choice), drummer Laurens Billiet (Douglas Firs), pianist Alano Gruarin (Kommil Foo) en ook Patricia Vanneste, violiste en stichtend lid van Balthazar. Zij speelde met haar strijkkwartet eerder al op de platen van Warhaus. Stef Lenaerts stond in voor productie, mix en arrangementen.
De titel Berichten uit de schemerzone slaat op de breuklijn die de verzameling nummers in tweeën splitst. De vier popsongs zijn met voorsprong de meest melodieuze, aanstekelijke nummers die Jonas ooit schreef. Er zit een lichtvoetigheid in, een gezonde dosis humor ook, die je misschien niet met hem zou vereenzelvigen. Luister naar ‘Plaats onder de zon’ – een duet met de heerlijke Chantal Acda – en je hoort wellicht het vrolijkste dat beiden ooit gemaakt hebben. Of neem ‘Treuzelaars’, nog zo’n instant classic. Daar staan zijn vier meest eerlijke, compromisloze songs tegenover. ‘Adelaar’ is het rauwste wat hij ooit uitbracht, met enkel stem en gitaar. En eerlijker dan op ‘Overal mist’ kan een zoekende liedjesschrijver niet klinken. “Ik ben altijd de singer-songwriter die zijn verhaal wil vertellen, maar tegelijk zoek ik ook steeds naar de perfecte popsong. Wat de twee helften met elkaar verbindt, zijn voor mij de teksten. Waarom zou je in een catchy popsong niets zinvols mogen meegeven?”
Qua sound is Berichten uit de schemerzone een synthese van zijn eerste drie platen. Er zijn de strijkers en akoestische klanken van Mensen zijn gemaakt van dun papier (2013), de indie-pop van Zwaartekracht en andere verzinsels (2015), én de elektronische accenten van Liever uit balans (2017). Met Jonas’ poëtische, confessionele teksten erbij kom je uit bij iets wat klinkt als een eigenzinnige kruising tussen Leonard Cohen, Eels, The Tallest Man On Earth en Laura Marling. Uniek, zegt u? Inderdaad. Zéker in het Nederlands.
Het heeft tijd gekost, maar Jonas Winterland weet nu welk soort artiest hij wil zijn. Beter nog: hij is het intussen geworden. Plaat nummer vier voelt als thuiskomen in de schemerzone. Eens je daar bent geweest, wil je er voorgoed blijven wonen.
Daar is een simpele verklaring voor: Jonas heeft een uitgesproken introvert karakter en gaat slecht om met het moment waarop hij een plaat de buitenwereld instuurt. Zijn songs zijn zo persoonlijk, zo één op één met wie hij is, dat elke vorm van feedback – positief of negatief – haast als een waardeoordeel op zijn eigen ik aanvoelt. Op dat vlak is Jonas niet anders dan eender welke andere authentieke artiest: twijfel is niet alleen de motor, maar ook de enige constante.
Maar het sabbatjaar heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen: Berichten uit de schemerzone is zowel een boek als een nieuwe plaat geworden. In de studio kwam het kruim van de Belgische muziekwereld langs: gitarist Tom Lodewyckx (K’s Choice), drummer Laurens Billiet (Douglas Firs), pianist Alano Gruarin (Kommil Foo) en ook Patricia Vanneste, violiste en stichtend lid van Balthazar. Zij speelde met haar strijkkwartet eerder al op de platen van Warhaus. Stef Lenaerts stond in voor productie, mix en arrangementen.
De titel Berichten uit de schemerzone slaat op de breuklijn die de verzameling nummers in tweeën splitst. De vier popsongs zijn met voorsprong de meest melodieuze, aanstekelijke nummers die Jonas ooit schreef. Er zit een lichtvoetigheid in, een gezonde dosis humor ook, die je misschien niet met hem zou vereenzelvigen. Luister naar ‘Plaats onder de zon’ – een duet met de heerlijke Chantal Acda – en je hoort wellicht het vrolijkste dat beiden ooit gemaakt hebben. Of neem ‘Treuzelaars’, nog zo’n instant classic. Daar staan zijn vier meest eerlijke, compromisloze songs tegenover. ‘Adelaar’ is het rauwste wat hij ooit uitbracht, met enkel stem en gitaar. En eerlijker dan op ‘Overal mist’ kan een zoekende liedjesschrijver niet klinken. “Ik ben altijd de singer-songwriter die zijn verhaal wil vertellen, maar tegelijk zoek ik ook steeds naar de perfecte popsong. Wat de twee helften met elkaar verbindt, zijn voor mij de teksten. Waarom zou je in een catchy popsong niets zinvols mogen meegeven?”
Qua sound is Berichten uit de schemerzone een synthese van zijn eerste drie platen. Er zijn de strijkers en akoestische klanken van Mensen zijn gemaakt van dun papier (2013), de indie-pop van Zwaartekracht en andere verzinsels (2015), én de elektronische accenten van Liever uit balans (2017). Met Jonas’ poëtische, confessionele teksten erbij kom je uit bij iets wat klinkt als een eigenzinnige kruising tussen Leonard Cohen, Eels, The Tallest Man On Earth en Laura Marling. Uniek, zegt u? Inderdaad. Zéker in het Nederlands.
Het heeft tijd gekost, maar Jonas Winterland weet nu welk soort artiest hij wil zijn. Beter nog: hij is het intussen geworden. Plaat nummer vier voelt als thuiskomen in de schemerzone. Eens je daar bent geweest, wil je er voorgoed blijven wonen.